дели (св. и несв.)
Нашїй-отъ ѧзикъ, како що є познато, се дѣлитъ на две главни наречїѧ, отъ кои-то єдно-то се говоритъ во Болгарїѧ и Тракїѧ , а пакъ дрȣго-то во Македонїѧ.
„Мисли за болгарскїй-отъ ѧзикъ“
од Партениј Зографски
(1858)
Не се спротивстави коскената и јака маса на секот, што во овој миг до мишката, делејќи меса, сосем лесно стаса, и Махмуд пушти грозен крик.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Ја тешат ко миловидни ластовици, ја делат од трупот студен, толку мил.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Поодиле внатре како кај нас и дошле до едно место од кај што започнувале да се делат штрковите по вилаетите.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Меѓу нив немаше „Старосрбијанци”, а сите беа само од Македонија и по нивното образование, до доаѓањето нивно во Србија, во бугарски или во српски училишта, се делеа на: „бугараши” и „гркомани”. Меѓу нив „србомани” немаше.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Но тоа делење пак беше на големи делови или народни групи, како, на пр., индоиранската или ариската, германско -словенско -литовската и др.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Востанието не го донесе делењето на Македонија: тоа е позитивниот резултат од него.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Снаи се лутат, синови се караат, сакаат да се делат.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
АРСО: Јас... ова... со жени... Комшика, лозје до лозје, плот нѐ дели, што се вели, а плотот не е планина...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Не сум мислел да го делам!... Зошто ќе речеш?
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Тогаш право е да си ги делиме пополу, а, што велите вие?
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Фрлајте бумби, патрони, до еден да изгиниме, в раце не им се даваме! Сестрице, Мукос планино, од тебе ќе се делиме!
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
Во овој од богомолство пијан час сиротите беа великодушни. Ѝ делеа милост на Богородица.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- Што значи тоа? Истите зборови ги повторив внимателно делејќи ги на слогови.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
На краот на земјата да знам со него ќе ода, туѓа аргатка по полињата ќе стана и од него не се дела. Само да си дојде ошче еднаш!“ ***
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Најпосле и ќотекот не помогна, та еден ден сам Стојо излезе пред браќа си со предлог за делење: — Море браќа, ваа не а бива што не а бива.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Маловата невеста Тода, други мислеа дека Крсте се оближува околу зелничето, мазничето, питулиците што ги носеа постојано Неда и Стојан и ги делеа со Крстета, трети мислеа трето, четврти — четврто, но никој, па ни самите тие не можеа да објаснат како се спријателија.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Зашто тие двајцата во едно маало растеле, другарувале, комити заедно биле, залакот леб што се вели, го делеле.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Кој не е со нас нека се дели, - рече Трајанка и не застана.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Тогаш Пеце ја фати Трајанка за рака: - Ама ќе се делиме ли?
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
